Φορολόγηση της εκκλησίας - 2

Όταν όλοι μαζί οι 300 (αθροιστικά) φτάσουν το ήθος και την αξία ενός Χριστόδουλου (μακαριστού Αρχιεπισκόπου), ή ενός Νικόλαου (μητροπολίτη Μεσογαίας) ή ενός Ιερώνυμου (νυν Αρχιεπισκόπου) ή ενός Ευφραίμ (ναι, του Βατοπεδινού) τότε, θα δικαιούνται οι πολιτικοί να ΡΩΤΗΣΟΥΝ την Εκκλησία της Ελλάδος αν θεωρεί σωστό να φορολογηθεί. Μέχρι τότε, οι κατάπτυστοι εμετικοί προδότες οφείλουν να σιωπούν.
Πρεζόνια, βιζιτούδες, τσοντούδες, δημοσιογραφίσκοι, δικηγορίσκοι, συνδικάλες, κουμπάροι και κάθε λογής αποβράσματα έχουν κατακλύσει το κοινοβούλιο και τις θέσεις εξουσίας και συμπράττουν στην αποδόμηση του ελληνισμού. Ορισμένοι που δεν ανήκουν στις κατηγορίες αυτής της παραγράφου, παραμένουν προδότες μόνο και μόνο επειδή συνεργάζονται.
Εγώ αν ήμουν βουλευτής, δεν θα καταδεχόμουν να δουλεύω για τον ίδιο οργανισμό με έναν Ψαριανό, με μία Γκερέκου, με έναν Σταϊκούρα ή με έναν Τσίπρα.
Ευτυχώς που βρεθήκαμε εμείς οι ξύπνιοι για να φορολογήσουμε την εκκλησία και να καταδείξουμε πόσο ηλίθιοι ήταν οι πρόγονοί μας (ο πατέρας μου, η γιαγιά σου) που δεν το έκαναν.
ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ:
ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΝΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ Μ.Μ.Ε.
ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ (ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ) ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ.
ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΝΕΤΕ ΜΑΣΗΜΕΝΗ ΤΡΟΦΗ.
Αντί να ακούτε αυτά που σας λένε, διαβάστε για το Μέγα Κωνσταντίνο. Ο «Άγιος» δεν είναι βαθμός της ιεραρχίας ο οποίος απονέμεται από κάποια αρχή, όπως γίνεται με τον «υπουργό» ή τον «μητροπολίτη». Ο «Άγιος» δεν διορίζεται. Ο «Άγιος» αναδεικνύεται στη συνείδηση του λαού. Όταν, ο λαός, είπε τον Μέγα Κωνσταντίνο «Άγιο» κάτι πρέπει να είχε υπ’ όψιν του. Αλλά ήρθαμε πάλι εμείς οι ξερόλες να απορρίψουμε τους σύγχρονούς του.
Αγία ήταν και η Μαρία η Αιγυπτία, η οποία πόρνευε στη μισή της ζωή.
Άγιος ήταν και κάποιος ονόματι Βάρβαρος, ο οποίος στη μισή του ζωή σκότωνε και έκλεβε. Ο Πάσσαρης μπροστά του είναι αγγελούδι.
Ο ληστής που σταυρώθηκε μαζί με το Χριστό ήταν πιθανότατα ακόμη χειρότερος. Όμως, λίγα λεπτά πριν πεθάνει ήλθε στα συγκαλά του, μετανόησε και έγινε ο πρώτος των πρώτων.
Και ο Μέγας Κωνσταντίνος έκανε εγκλήματα. Όμως μετανόησε βαθιά και έζησε στο τέλος της ζωής του τη ζωή της εκκλησίας. Γι’ αυτό και αναδείχθηκε Άγιος στη συνείδηση του λαού. Αυτήν την αναγνώριση επισημοποίησε η εκκλησία.
Αλλά, ακόμη και αυτοί που πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι παραμύθια, θα πρέπει να σιωπούν διότι δεν τους πέφτει λόγος για το κατά πώς αναδεικνύει η εκκλησία τους αγίους της. Ή μήπως δεν τα θεωρούν παραμύθια;
Το μίσος προς την εκκλησία και οι αφορισμοί τύπου «τραγιά» προκύπτουν από τον έλεγχο της συνείδησης των μισούντων τη βιοτή των γνήσιων ανθρώπων της εκκλησίας.
Αλλά, πώς σκέφτονται οι μισούντες;
Ο Ευφραίμ δεν έχει προσωπική περιουσία, δεν έχει πισίνες, δεν έχει γκόμενες δεν κάνει πολυτελή ζωή, δεν τρώει εδέσματα, κάθε μέρα ξυπνάει στις τρεις τα ξημερώματα και όλη την ημέρα την περνά με ιερές ακολουθίες ή συνομιλώντας με μοναχούς (όταν βρίσκεται στο Άγιον Όρος) ή με το λαό (όταν βρίσκεται εκτός). Αυτό που κάνει συγκινεί πολύ κόσμο. Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό. Ζηλεύω. Πρέπει να τον σταματήσω. Πρέπει να σταματήσει να υπάρχει αυτό που εγώ ζηλεύω αλλά δεν μπορώ να κάνω. Πρέπει να τον εξαφανίσω.
Κατ’ αναλογίαν πρέπει να εξαφανίσω και την εκκλησία.
Δύο βασικά λάθη υπάρχουν στο σκεπτικό των μισούντων.
1) Μπορούν και αυτοί!
2) Στην πραγματικότητα και αυτοί χρειάζονται την εκκλησία η οποία συνεχώς δίνει και ποτέ δεν ζητάει τίποτα και από κανέναν.
Τελικά, δεν απομένει κανένας θεσμός σε αυτόν τον τόπο, ΚΑΝΕΝΑΣ, ο οποίος να μην αμφισβητείται δημόσια και σε ευρεία έκταση.
Αυτοί οι ανεκδιήγητοι των εταιρειών δημοσκοπήσεων παρέλειψαν να κάνουν την πιο βασική ερώτηση:
«Πόσο χαρούμενοι είστε με τη ζωή σας;»
Στοιχηματίζω ότι η καμπύλη των απαντήσεων τα τελευταία χρόνια θα έτεινε προς το μηδέν. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι κοινωνικό. Δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό. Αν η κοινωνία είχε γερά θεμέλια, οι υπόλοιπες επιτυχίες θα έρχονταν αυτόματα.
Εύχομαι να μην έρθει ποτέ η ώρα που θα διαβάζουμε την επικαιρότητα του σήμερα και θα αναρωτιόμαστε, πώς και δεν είχαμε αντιληφθεί την κλίση του κατήφορου στον οποίο βρισκόμαστε. Εύχομαι.