Φορολόγηση της εκκλησίας - 2

Όταν όλοι μαζί οι 300 (αθροιστικά) φτάσουν το ήθος και την αξία ενός Χριστόδουλου (μακαριστού Αρχιεπισκόπου), ή ενός Νικόλαου (μητροπολίτη Μεσογαίας) ή ενός Ιερώνυμου (νυν Αρχιεπισκόπου) ή ενός Ευφραίμ (ναι, του Βατοπεδινού) τότε, θα δικαιούνται οι πολιτικοί να ΡΩΤΗΣΟΥΝ την Εκκλησία της Ελλάδος αν θεωρεί σωστό να φορολογηθεί. Μέχρι τότε, οι κατάπτυστοι εμετικοί προδότες οφείλουν να σιωπούν.
Πρεζόνια, βιζιτούδες, τσοντούδες, δημοσιογραφίσκοι, δικηγορίσκοι, συνδικάλες, κουμπάροι και κάθε λογής αποβράσματα έχουν κατακλύσει το κοινοβούλιο και τις θέσεις εξουσίας και συμπράττουν στην αποδόμηση του ελληνισμού. Ορισμένοι που δεν ανήκουν στις κατηγορίες αυτής της παραγράφου, παραμένουν προδότες μόνο και μόνο επειδή συνεργάζονται.
Εγώ αν ήμουν βουλευτής, δεν θα καταδεχόμουν να δουλεύω για τον ίδιο οργανισμό με έναν Ψαριανό, με μία Γκερέκου, με έναν Σταϊκούρα ή με έναν Τσίπρα.
Ευτυχώς που βρεθήκαμε εμείς οι ξύπνιοι για να φορολογήσουμε την εκκλησία και να καταδείξουμε πόσο ηλίθιοι ήταν οι πρόγονοί μας (ο πατέρας μου, η γιαγιά σου) που δεν το έκαναν.
ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ:
ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΝΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ Μ.Μ.Ε.
ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ (ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ) ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ.
ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΝΕΤΕ ΜΑΣΗΜΕΝΗ ΤΡΟΦΗ.
Αντί να ακούτε αυτά που σας λένε, διαβάστε για το Μέγα Κωνσταντίνο. Ο «Άγιος» δεν είναι βαθμός της ιεραρχίας ο οποίος απονέμεται από κάποια αρχή, όπως γίνεται με τον «υπουργό» ή τον «μητροπολίτη». Ο «Άγιος» δεν διορίζεται. Ο «Άγιος» αναδεικνύεται στη συνείδηση του λαού. Όταν, ο λαός, είπε τον Μέγα Κωνσταντίνο «Άγιο» κάτι πρέπει να είχε υπ’ όψιν του. Αλλά ήρθαμε πάλι εμείς οι ξερόλες να απορρίψουμε τους σύγχρονούς του.
Αγία ήταν και η Μαρία η Αιγυπτία, η οποία πόρνευε στη μισή της ζωή.
Άγιος ήταν και κάποιος ονόματι Βάρβαρος, ο οποίος στη μισή του ζωή σκότωνε και έκλεβε. Ο Πάσσαρης μπροστά του είναι αγγελούδι.
Ο ληστής που σταυρώθηκε μαζί με το Χριστό ήταν πιθανότατα ακόμη χειρότερος. Όμως, λίγα λεπτά πριν πεθάνει ήλθε στα συγκαλά του, μετανόησε και έγινε ο πρώτος των πρώτων.
Και ο Μέγας Κωνσταντίνος έκανε εγκλήματα. Όμως μετανόησε βαθιά και έζησε στο τέλος της ζωής του τη ζωή της εκκλησίας. Γι’ αυτό και αναδείχθηκε Άγιος στη συνείδηση του λαού. Αυτήν την αναγνώριση επισημοποίησε η εκκλησία.
Αλλά, ακόμη και αυτοί που πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι παραμύθια, θα πρέπει να σιωπούν διότι δεν τους πέφτει λόγος για το κατά πώς αναδεικνύει η εκκλησία τους αγίους της. Ή μήπως δεν τα θεωρούν παραμύθια;
Το μίσος προς την εκκλησία και οι αφορισμοί τύπου «τραγιά» προκύπτουν από τον έλεγχο της συνείδησης των μισούντων τη βιοτή των γνήσιων ανθρώπων της εκκλησίας.
Αλλά, πώς σκέφτονται οι μισούντες;
Ο Ευφραίμ δεν έχει προσωπική περιουσία, δεν έχει πισίνες, δεν έχει γκόμενες δεν κάνει πολυτελή ζωή, δεν τρώει εδέσματα, κάθε μέρα ξυπνάει στις τρεις τα ξημερώματα και όλη την ημέρα την περνά με ιερές ακολουθίες ή συνομιλώντας με μοναχούς (όταν βρίσκεται στο Άγιον Όρος) ή με το λαό (όταν βρίσκεται εκτός). Αυτό που κάνει συγκινεί πολύ κόσμο. Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό. Ζηλεύω. Πρέπει να τον σταματήσω. Πρέπει να σταματήσει να υπάρχει αυτό που εγώ ζηλεύω αλλά δεν μπορώ να κάνω. Πρέπει να τον εξαφανίσω.
Κατ’ αναλογίαν πρέπει να εξαφανίσω και την εκκλησία.
Δύο βασικά λάθη υπάρχουν στο σκεπτικό των μισούντων.
1) Μπορούν και αυτοί!
2) Στην πραγματικότητα και αυτοί χρειάζονται την εκκλησία η οποία συνεχώς δίνει και ποτέ δεν ζητάει τίποτα και από κανέναν.
Τελικά, δεν απομένει κανένας θεσμός σε αυτόν τον τόπο, ΚΑΝΕΝΑΣ, ο οποίος να μην αμφισβητείται δημόσια και σε ευρεία έκταση.
Αυτοί οι ανεκδιήγητοι των εταιρειών δημοσκοπήσεων παρέλειψαν να κάνουν την πιο βασική ερώτηση:
«Πόσο χαρούμενοι είστε με τη ζωή σας;»
Στοιχηματίζω ότι η καμπύλη των απαντήσεων τα τελευταία χρόνια θα έτεινε προς το μηδέν. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι κοινωνικό. Δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό. Αν η κοινωνία είχε γερά θεμέλια, οι υπόλοιπες επιτυχίες θα έρχονταν αυτόματα.
Εύχομαι να μην έρθει ποτέ η ώρα που θα διαβάζουμε την επικαιρότητα του σήμερα και θα αναρωτιόμαστε, πώς και δεν είχαμε αντιληφθεί την κλίση του κατήφορου στον οποίο βρισκόμαστε. Εύχομαι.

Φορολόγηση της εκκλησίας - 1

Επί τέλους!
Δεν είναι δυνατόν ο φορέας που λέγεται εκκλησία να μην φορολογείται!
Ποιοι είναι δηλαδή αυτοί οι παπάδες που τη σκαπουλάρουν από ιδρύσεως ελληνικού κράτους;
Γιατί δηλαδή αυτοί να ζουν μέσα στη χλιδή με τις βιλάρες τους, τις πισινάρες τους, τα αεροπλάνα τους, τα γιωτ τους και τις ταξιδάρες τους εις βάρος του λαού.
Μου είναι αδύνατο να καταλάβω γιατί γενεές επί γενεών Ελλήνων δεν μπόρεσαν να σκεφτούν το αυτονόητο που συνέλαβε η πανέξυπνη γενιά μας:
Φορολόγηση των εισοδημάτων της εκκλησίας!
Τους παίρνουμε το 5-10-20% για να μη μπορούν να το κάνουν λούσα και πολυτέλειες.
Και λίγο είναι. Γιατί δηλαδή τέτοια προνομιακή μεταχείριση;
Δε βλέπετε τη σαπίλα και τη διαφθορά; Μόλις τσεπώσουν μία δωρεά σπεύδουν να τη μοιραστούν μεταξύ τους. Ούτε λόγος για φιλανθρωπικές μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Κι αυτά τα παραμύθια ότι ταΐζουν πολύτεκνες οικογένειες στη Θράκη δεν τα χάφτουμε εμείς.
Ή ότι η εκκλησία τροφοδοτεί, δήθεν, 700 φιλανθρωπικές οργανώσεις στην ελληνική και άλλες επικράτειες.
Ποιος τους είπε να κάνουν ιεραποστολή σε αφρικές και ασίες; Ας αφήσουν τον κοσμάκη ήσυχο να λύσει μόνος του τα προβλήματά του και ας πληρώσουν κανένα φόρο.
Ενώ το κράτος έεε !;!
Μόλις πάρει τα λεφτουδάκια από την εκκλησία θα τα επενδύσει σε έργα με «κέντρο τον πολίτη». Αμέ! Όλα! Ούτε λεπτό δεν θα πάει χαμένο.
Υπάρχει πιο διαφανής και τίμιος φορέας από το κράτος καλέ;
Αρκετά μας φορτωθήκανε στο σβέρκο οι παπάδες. Ας μη ράψουν χρυσό κουστουμάκι φέτος. Καλή εμφάνιση θα κάνουν και με ασημένιο. Ακούς εκεί, για τρεις ώρες κάθε Κυριακή να θέλουν πολυτελή άμφια. Ας κατέβουν με τα ράσα. Ντροπή είναι;
Κι αυτοί που λένε ότι από το 1833 η εκκλησία έχει δώσει το 95% της περιουσίας της στο κράτος; Μάλλον στο όνειρό τους θα το είδανε.
Εδώ και τώρα η εκκλησία να φορολογείται όπως οι ανώνυμες εταιρείες. Γνωρίζει κανείς καμία ανώνυμη εταιρεία με ηλικία 2000 ετών. Όχι. Ιδού, λοιπόν ο δρόμος για να ξεφορτωθούμε μιά και καλή την εκκλησία!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Χριστός Ανέστη!
Η πιο συγκινητική δήλωση.
Δεν είναι ευχή. Είναι δήλωση. Είναι απόλυτη παραδοχή μίας αλήθειας.
Και απαντούμε:
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος. Το σκέτο «Αληθώς» δεν λέει τίποτα.
Ομοίως, είναι μία δήλωση.
Επομένως, δεν ευχόμαστε «Χριστός Ανέστη», αλλά δηλώνουμε και διαδηλώνουμε την πίστη μας, ότι «Χριστός Ανέστη».
Χρόνια πολλά σε όλους μας, αλλά κυρίως, χρόνια καλά κι ευλογημένα, διότι όσο πολλά κι αν είναι τα χρόνια, αν δεν είναι καλά κι ευλογημένα, είναι μάλλον απευκταία παρά καλοδεχούμενα.

Η εικόνα της Ανάστασης του Χριστού είναι από εδώ.